به گزارش مرکز خبر حوزه، آیت­الله مصباح یزدی، در ادامه شرح وصیت امام باقر(ع) به جناب جابر، به تشریح ایمان پرداخته و اظهار داشتند: میان ایمان و عمل رابطه تنگاتنگی وجود دارد و اگر عمل انسان درست باشد، ایمان او نیز رشد خواهد کرد.

ایشان با اشاره به روایتی از امام علی(ع)، ابراز داشتند: حضرت در روایتی فرموده است که ایمان به وسیله 4 ستون نگهداری می­شود؛ صبر، یقین، عدل و جهاد؛ البته باید به این نکته توجه کرد که مراد معنای ظاهری آنها نیست، بلکه حضرت توضیحات مفصلی را ذکر می­کنند که در جلسه آینده به تبیین آن خواهم پرداخت.

عضو خبرگان رهبری با تأکید بر شناخت ایمان برای عدم ریزش و انحراف، اذعان داشتند: ایمان از تصدیق قلبی شروع و با اقرار به زبان و عمل به آن تقویت می­شود.

رییس مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی(ره) با اشاره به این­که برای حصول ایمان اعتقادی لازم است که منشأ اثر و حرکت باشد، خاطرنشان ساختند: ایمان در مباحث غربی در مقابل علم قرار گرفته است؛ آنان می­گویند ایمان در جایی است که در آن علم وجود نداشته باشد؛ اما در فرهنگ اسلامی چنین نگاهی وجود ندارد.

آیت­الله مصباح یزدی تصریح کردند: در ایمان غیر از اعتقاد که برای ما اطمینان و آرامش را به همراه می­آورد، به یک حالت روانی نیز نیاز داریم که ایمان را پذیرفته و آن را قبول کند.

ایشان در ادامه به رابطه ایمان با عمل پرداخته و بیان داشتند: سوالی که در این رابطه مطرح می­شود این است که اگر شخصی ایمان داشت و به دستورات اسلام عمل می­کرد؛ اما گناهی را مرتکب شد؛ در اینجا ایمان او چه می­شود؟ در پاسخ باید گفت که در صدر اسلام گروهی بودند به نام «مرجعه» که اعتقاد داشتند که عمل اثری در ایمان ندارد و هیچ گناهی به ایمان ضربه نمی­زند؛ اما در مقابل آنها گروه دیگری به نام خوارج بودند که اعتقاد داشتند اگر کسی دچار گناه کبیره شود، ایمان او باطل و کافر می­گردد.

عضو خبرگان رهبری افزودند: این افراط و تفریط دو گروه مرجعه و خوارج به هیچ وجه قابل قبول نیست و دستور اسلام واقعی و مکتب شیعه به این نحو است که عمل صالح ایمان را تقویت و عمل فاسد ایمان را تضعیف می­کند.

رئیس مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی(ره) اظهار داشتند: عمل فاسد همانند آب مسمومی است که در پای درخت ریخته می­شود و این درخت روز به روز میوه­ آن کمتر و در پایان خشک خواهد شد.

آیت­الله مصباح یزدی با اشاره به این­که باید در رابطه با ایمان احساس خطر کنیم، ابراز داشتند: ایمان از طرفی قابل رشد و بالندگی و از طرفی قابل ضعف، خشکیدن و سوختن است و ما در این صورت باید احساس خطر کرده و مراقب باشیم.

ایشان در پایان خاطرنشان ساختند: کسانی که به گناهان بزرگ روی آورده­اند و آن را تکرار می­کنند، عاقبت آنان انکار ایمان و روی آوردن به کفر است.